Moja kolekcja glinek, cz. 2 (glinka zielona)

Dziś napiszę o kolejnej glince z moich zasobów, która jest najpowszechniejsza:

Glinka zielona Montmorillonite

Najpierw trochę podziałów: glinki występują w różnych kolorach, jak zielona, żółta, biała w zależności od składu i przeważających w nim związków mineralnych. W zależności od koloru są one przeznaczone dla leczenia różnych dolegliwości. Barwa glinki zielonej związana jest z obecnością jonów żelaza dwuwartościowego i miedzi. Pochodzi ze skał krzemionkowo-aluminiowych, ma w składzie ok. 20 mikroelementów i pierwiastków śladowych.

Glinka zielona ma największą siłę absorbowania sebum i innych zanieczyszczeń, dzięki czemu odblokowuje pory skóry oraz zapobiega rozwojowi trądziku. Również delikatnie ściąga i zwęża rozszerzone pory i ma działanie dezynfekujące. Działa przeciwzapalnie, przyspiesza gojenie, zmniejsza podrażnienia, wyrównuje pH- również dzięki temu wspomaga leczenie trądziku.

Dodatkowo działa odżywczo i regenerująco, dostarczając skórze całe bogactwo pierwiastków, wpływa na przebieg podstawowych procesów. Ożywia zmęczoną cerę, zmniejsza zmarszczki. Krzem, którego jest dużo w zielonej glince, bierze udział w budowie błon komórkowych. Koi drobne skaleczenia, lekkie oparzenia i ugryzienia komarów.

Teraz chciałabym napisać o drugiej części nazwy, która mnie ogromnie zaciekawiła, ale i sprawiła najwięcej kłopotów, gdyż jest dużo sprzecznych informacji na ten temat.

Glinka montmorillonite jest jedną z odmian glinek (obok illite oraz kaolinite) w zależności od miejsca pochodzenia i pewnych właściwości. Glinka zielona występuje w rodzajach: montmorillonite i illite.
Montmorillonite, pochodząc głównie z południa Francji, nazwę zawdzięcza jednemu z tamtych regionów, gdzie została odkryta. Illite, nazwana tak od stanu Illinois w USA, gdzie została po raz pierwszy wydobyta w 1937 roku, dziś charakterystyczna jest dla północy Francji i basenu Oceanu Atlantyckiego.

Glinka montmorillonite ma mniejszą zdolność absorpcji wody niż illite, dzięki czemu mniej wysusza skórę. Za to ma wielokrotnie większą zdolność remineralizacji skóry (70%, a nie 12%), co jest  ważne przy skórze z rankami, niedoskonałościami. Zawdzięcza to wysokiej zdolności do wymiany kationów. Montmorillonite zawiera również więcej niż illite drogocennych pierwiastków, takich jak magnez, krzem, tlenki minerałów, potas, dolomit, mangan, fosfor, miedź, selen.

Stosowanie:
-maseczka do twarzy, czyli tradycyjnie. Zamiast wody można do sporządzenia maseczki użyć herbaty ziołowej na przykład z krwawnika, skrzypu, dziurawca lub rumianku. Można przyrządzić ją z dodatkiem miodu, soku z cytryny lub octu jabłkowego. Dla bardziej wrażliwych można dodać kilka kropli odpowiedniego oleju.
-kąpiele mineralne stosuje się w ten sposób, że wsypuje się pół szklanki glinki do wanny z wodą do kąpieli. Po takiej kąpieli zaleca się nie wycierać się ręcznikiem, tylko owinąć się w ręcznik, jak skóra jest jeszcze wilgotna i wypocić się w łóżku.

Ja mam ostatnio glinkę zieloną w paście marki Cattier, ale wcześniej miałam już wiele innych marek i rodzajów. Używam tylko jako maseczki na twarz, szyję. Sprawdza się bardzo dobrze, ale jako jedyna mnie podrażniała, gdy np. nie dodałam oleju lub za rzadko spryskiwałam twarz wodą po nałożeniu. Faktycznie działa bardziej skutecznie w eliminowaniu sebum, końcówek zaskórników niż glinka czerwona beloun.

Jeżeli chodzi o kwestie techniczne, to bardzo lubię formę gotowej pasty, gdyż mogę nałożyć odrobinę na pojedynczy wyprysk w celu podsuszenia bez kombinowania, ile rozpuścić, żeby nie wyszło za dużo.

Ocena: 4/5

Jutro będzie o mojej ulubionej glince, zgadnijcie jakiej?